"Memory - Mystification and Mythification of Daily Life - Death"

These are the cornerstones of the work. Each creation being a process off research into,
and a blending off theatre-dance-performance-installation-visual arts... into a theatrical setting.
Depending on the project and the content of each work the pieces vary from visual-theatre plays to dance-theatre to installations with performers .... to an autobiographical text set in an installation, accompanied by a metal-drone band.

Er is geen einde en geen begin
aan deze tocht, geen toekomst, geen verleden,
alleen dit wonderlijk gespleten lange heden.
"There is no end and no beginning to this journey, no future, no past, only this wonderfully long split present"

M. Vasalis.
'Afsluitdijk'

SYNDROME COLLECTIVE

is een samenwerking tussen 4 artiesten: Mathieu Vandekerckhove, Tine Guns, Piet Dierickx en Helmut Van den Meersschaut.
"Nature Morte" is een audiovisuele trip die de kijkers onderdompelt in een illusionaire wereld waar niets is wat het lijkt en geluid en beeld elkaar uitdagen.

Syndrome startte in 2008 als het muzikaal soloproject van Mathieu Vandekerckhove. Samen met videaste Tine Guns begon hij het Syndrome project waarin de hiërarchie tussen beeld en geluid live onderzocht wordt. Daar waar de focus bij 'Project 1' lag op een steeds veranderende montage, startend vanuit een beeldenarchief bij een live soundtrack, is het bij NATURE MORTE het gevecht tussen beeld, geluid en scène dat centraal staat.
-Deze extra dimensie komt erbij door de komst van Helmut van den Meerschaut in het project.
-Voor dit 2e luik gaan ze de samenwerking aan met Piet Dierickx op drums en Helmut VdM (licht en scenografie).

Het projectiedoek verbergt de scène voor het publiek alsook de muzikanten achter het doek.
Op die manier waant het publiek zich eerst in een cinemazaal. Deze cinemazaal ontplooit zich en geeft zijn diepte en zijn achterliggende wereld langzamerhand vrij.

Het geluid lijkt aanvankelijk te komen van de videobeelden, maar naargelang de belichting zich op en vooral achter het doek manifesteert, komen de muzikanten soms zichtbaar in het beeld.
Het is deze constante dualiteit die centraal staat. Is het een live gemonteerde film met een soundtrack of is het een optreden begeleidt door beelden?
Deze dualiteit wordt ook kracht bijgezet door het lichtontwerp van de hand van Helmut Van den Meersschaut. Hij bepaalt niet alleen wanneer beeld of geluid doorslaggevend is maar zorgt ook voor een extra gelaagdheid. Door zijn scenografie en lichtontwerp creëert hij een ruimtelijkheid die de beelden een driedimensionaliteit geeft. Deze optische illusie maakt de verwarring bij het publiek steeds groter en de versterkt de zoektocht naar vorm en betekenis.

De soundscape loopt naadloos over in de live muziek en omgekeerd. De muziek krijgt dan weer extra kracht door een live drummer, Piet Dierickx van Drums are for Parades.

Beeld en geluid krijgen dus respectievelijk twee spelers elk aan 1 kant van het scherm.
met in het midden het publiek.

31 july, 1-2-3-4-5 august 2011 TAZ festival (cinema Rialto), Ostend, BE try-out series

2 dec 2011, 23u. NEXT-festival, Kortrijk, BE première